بر کف ماه نیکوان جام چو از همام تبریزی غزل 169

1 بر کف ماه نیکوان جام چو آفتاب بین نرگس نیم مست او گشته ز می خراب بین

2 می ز گلاب عارضش گشته چو گل به رنگ می مجلس عاشقان او پر ز گل و گلاب بین

3 جام ز دیده ساختم اشک چو باده اندر او یار معاشر مرا جام نگر شراب بین

4 تا مگر از عقیق لب رنگ دهد شراب را پیش لبش گشاده لب جام شراب ناب بین

5 حلقه و پیچ و تاب آن زلف پر از شکن نگر مستی و شرم و ناز آن نرگس نیم خواب بین

6 من چو سؤال بوسه‌ای کردم از آن لب و دهن گفت برو زنخ مزن بهر خدا جواب بین

7 بر سر و روی مهوشش بند دل همام را از سر زلف سرکشش حلقه و پیچ و تاب بین