1 بر برگ گل رقم ز خط عنبرین منه بر گرد ماه دایره از مشک چین منه

2 چون می کنی خرام مکش زلف زیر پای دام فریب در ره مردان دین منه

3 حیف است بر زمین کف پایت خدای را چشم مرا گذاشته پا بر زمین منه

4 گفتی به جان کس ننهم داغ بعد ازین بر عاشقان سوخته داغی چنین منه

5 بر من به یک دو زخم جفا مرحمت مکن من زنده ام هنوز ز کف تیغ کین منه

6 ارباب عشق را چو ستایی مرا لقب جز بنده کمین و سگ کمترین منه

7 جامی گه سجود رهش بی ادب مباش هر جا نشان پای وی آنجا جبین منه