در چمن با درد عشقت گر دمی از جویای تبریزی غزل 909

جویای تبریزی

شعربعدی

1266 / 909

شعر قبلی

خانه / جویای تبریزی / دیوان اشعار جویای تبریزی / غزلیات در دیوان اشعار / غزل شماره 909

1 در چمن با درد عشقت گر دمی منزل کنم برگ برگ غنچه ها را لخت لخت دل کنم

2 نیست آسان در غمش سامان درد اندوختن نقد داغ دل به صد خون جگر حاصل کنم

3 یاد معشوق ز خاطر رفته ذوق دیگر است در تلاشم کز تو خود را لحظه‌ای غافل کنم

جویای تبریزی

شعر شعر کهن غزل جویای تبریزی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از جویای تبریزی

1 میانش نیست از جوش نزاکت در نظر پیدا بود چون معنی از مصرع زقد او کمر پیدا

2 ندارم آگهی از حال دل لیک اینقدر دانم که گاهی می شود در دود آهم چون شرر پیدا

1 زبون کی می توان کرد به نیرو چرخ پرفن را به خاک افکنده این زال کهن چندین تهمتن را

2 چراغان کرده از شمع مزار کشتگان هر سو تو چون از جوش رعنایی کشی بر خاک دامن را

1 سوز دل در غم عشق تو گواه است مرا سینه فانوس صفت منبع آه ست مرا

2 شب هجر تو نظرباز خیالت باشم دل چون آینه لبریز نگاه ست مرا

شعربعدی

1266 / 909

شعرقبلی