بر آتش سَودای از اوحدالدین کرمانی رباعی 200

1 چون من به تو دادم دل و دین بس باشد نفرین توم از آفرین بس باشد

2 من می گویم جمله تویی من هیچم تسبیح بزرگ من همین بس باشد

1 از ذکر شود خانهٔ فکرت معمور وز ذکر شود دیو و شیاطین زتو دور

2 گر تو نفسی به ذکر حق بنشینی بیزار شوی ز خویش و ز جنّت و حور

1 در دیدهٔ ما نگر جمال حق بین کاین نور حقیقت است و انوار یقین

2 حق نیز جمال خویش در ما بیند این فاش مکن که خونت ریزد به زمین