بر عارض آن بت که از ابن یمین فریومدی رباعی 97

1 بر عارض آن بت که توان تن ازوست خالیست که بدحالی مرد و زن ازوست

2 گوئی که مگر سیاهی چشم منست ز آنروی که روشنی چشم من ازوست