1 بر آستان، مگرم پاسبان بگردانی که راه غیر از آن آستان بگردانی

2 ز گلبنی، که گلش دیده باشی ای بلبل؛ خزان چو شد، ستم است آشیان بگردانی

3 سزای کشتنم، این بس بود که نعش مرا پس از وفات، بر آن آستان بگردانی

4 ز من، بغیر مگر آن سخن که چون افتد بمن نگاه تو، باید زبان بگردانی

5 مکن ز بزم برونم، وگر کنی چه شود مرا بگرد سر پاسبان بگردانی

6 بداغ عشق تو شادم، که کس نمیخردم گرم بشهر پی امتحان بگردانی

7 روا مدار به آذر جفا چو نتوان ی که راه ناله ی او ز آسمان بگردانی