در قیامت همه کس طالب و جویا از قاسم انوار غزل 253

1 در قیامت همه کس طالب و جویا باشد دل ما طالب این قدر معلا باشد

2 عشق،کان جان و دل و دین ز تو باز استاند عشق نبود،مگر آن طامه کبرا باشد

3 در جهان گشتم و آفاق سراسر دیدم ذات انسانست،که هم اسم و مسما باشد

4 هر کرا جان و دلی هست به جانان نزدیک راحت جان و دلش باده حمرا باشد

5 من،که با خاک سر کوی تو شوقی دارم سر کوی تو مرا جنت ماوا باشد

6 دل و دین برد ز من، جان طلبد،چون سازم؟ هر کجا عشق بود جمله ازینها باشد

7 چند گویی تو ازین عقلک بی عقل مدام؟ مثل عشق و خرد پشه و عنقا باشد

8 من ندانم که چه حالیست که پیوسته به جان دلم آشفته آن قامت و بالا باشد؟

9 در صبوحی،که سر از خاک برآرند همه قاسمی بنده آن خسرو جانها باشد