برآ زجامه نیل ای نگار از آشفتهٔ شیرازی غزل 859

1 برآ زجامه نیل ای نگار سیم اندام که شد مهی که در او بود جشن و عیش حرام

2 بود ربیع نخستین و ماه عیش و طرب بپوش جامه گلگون بدور افکن جام

3 غزل سرای و نواسنج و بذله گوی و بچم بسوز عود و بزن رود و باده می آشام

4 می مغانه چه حاجت که خانگی است شراب بیار از آن لب و چشمم تو شکر و بادام

5 بنوش باده و سرخوش شو و برآی برقص که سرو و ماه بمانند از قعود وقیام

6 بخوان مدیح علی از زبان آشفته که تا کنم در مکنون تو را نثار کلام

7 صله اگر طلبد از تو طبع مدح گذار ببوسه زآن دهنش ساز شاد و شیرین کام