1 بر سو کوی خرابات مقامیست مرا نه غم ننگ و نه اندیشه ی نامیست مرا

2 میروم تا چه کند مکرکت باده فروش نقد جانی بکف و حسرت جامیست مرا

3 ای اسیران قفس گوش بدارید فراز با شما از چمن قدس پیامیست مرا

4 دام بگشایی و جز سوی تو نگشایم گام که بپا از دل سودا زده دامیست مرا

5 با وجود تو دگر جای ملالت نبود در همه دهر مگو غیر تو کامیست مرا

6 تو خداوند من و از تو همین لطفم بس که مرا بینی و گویی که غلامیست مرا

7 ترک خود گیر اگرت هست سر دوست نشاط که همین در دل غمدیده مقامیست مرا