1 بر من شب فراق چو روز قیامت است در رستخیز عشق چه جای ملامت است

2 چون من گر آورد متنعّم شبی به روز داند که بر محال مشنّع غرامت است

3 نا ایمن است راه ملامت گران عشق آنجا مرو که حاصل ظالم ندامت است

4 تحویل ما ز کوی خرابات کی بود باری هنوز نیت من بر اقامت است

5 تنها نه بر من است به تخصیص می حرام آری به حکم شرع نبی بر تمامت است

6 چون است مطلقا مثل میل من به می چون معتقد که پس رو نص امامت است

7 پرهیز کن اخی ز خلاف منافقان دور از دری که عاقبتش بر وخامت است

8 عادت شده ست بی هده گفتن جهول را تقلید علتی ست که جهلش علامت است

9 هم خانه ی نهنگ بلایی نزاریا در موج قلزمت چه امید سلامت است

10 ره پر حرامیان و بیابان عشق پیش جهل است هر که را هوس استقامت است