بر وصالش یک نفس گر دسترس از ابن یمین فریومدی غزل 7

1 بر وصالش یک نفس گر دسترس باشد مرا حاصل عمر عزیز آن یکنفس باشد مرا

2 خواهم افکندن ز دست دل سراندر پای دوست گر زمن بپذیردش این فخر بس باشد مرا

3 عاشقم بر روی جانان هر که خواهی گو بدان عشق او بر من حرام ار بیم کس باشد مرا

4 بنده خاص ملک ز آنم که تا در روز و شب نی ز شحنه بیم و نی ترس از عسس باشد مرا

5 جان فدای شکر شیرین شور انگیز او کز فراقش دست بر سر چون مگس باشد مرا

6 با رخ او ننگرم در هر که کج طبعی بود با گل ار خاطر بسوی خار و خس باشد مرا

7 تا نبیند بلبل طبعم گل رخسار او گر جهان باغ ارم گردد قفس باشد مرا

8 در سر من نیست الا وصل آن دلبر هوس تا سرم بر جای باشد این هوس باشد مرا

9 در میان ما حجاب ابن یمین افتاد و بس گر شود یکسر به جانان دسترس باشد مرا