1 پیر میخانه چرا دوش مرا بار نداد خامیم دید وز آن آب شرربار نداد

2 شاخ امید که از رشحه خم خرم بود اندرین فصل بهارم زچه رو بار نداد

3 اثر نیک و بدی ها بنهاد من و توست ساقی دور کرا باده بمعیار نداد

4 من بی پا و سرو طوف حریمش هیهات بس کلیم آمدش و راه بدربار نداد

5 بار زلفین تو گفتم که زدل بردارم دست و پاها زدم وباز دلم بار نداد

6 نافه مشک بود خشک که از چین و ختاست این چنین مشک طری آهوی تاتار نداد

7 شکوه از شیخ و برهمن بکه گویم چکنم آن براند از حرمم این ره خمار نداد

8 کیست در میکده یا رب که شکوهش امشب مست را راند زدر راه به هشیار نداد

9 لعل ضحاک چه خونها که زهر دیده بریخت زلف چون مار دلی نیست که آزار نداد

10 طوق کافر نشد و زینت دست مسلم رشته تا زلف تو بر سبحه و زنار نداد

11 کی سلیمان شدیش زیر رنگین ملک جهان تا باو لعل لبت خاتم زنهار نداد

12 بجز از احمد و حیدر که دو نور احدند راه کس را به پس پرده اسرار نداد

13 کرده انکار خدائی و نبوت بیقین هر کسی او بولای علی اقرار نداد

14 باری آشفته تو را دست بگیرد حیدر راند گر شیخت و خمار گرت بار نداد

15 تا دم روح فزایش مدد روح نشد دم عیسی اثری بر تن بیمار نداد