او کی از روی عنایت به از جهان ملک خاتون غزل 502

1 او کی از روی عنایت به جهان پردازد یا شبی وصل رخش کار غریبی سازد

2 در گمانم ز کماندار دو ابروش که او چون کمانم بکشد باز و چو تیر اندازد

3 به زکات رخ زیباش و جوانی آخر چه شود گر دمکی با غم ما پردازد

4 تا کی از ناوک دلدوز جهان آشوبش دل مسکین مرا بوته هجران سازد

5 سرو با قامت زیبا بگه جلوه گری راستی بر قد و بالا و میانت نازد

6 شهسوار غم عشق رخت ای جان و جهان تا به کی اسب جفا بر من مسکین تازد