او کی از روی عنایت به جهان پردازد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 او کی از روی عنایت به جهان پردازد یا شبی وصل رخش کار غریبی سازد
2 در گمانم ز کماندار دو ابروش که او چون کمانم بکشد باز و چو تیر اندازد
3 به زکات رخ زیباش و جوانی آخر چه شود گر دمکی با غم ما پردازد
4 تا کی از ناوک دلدوز جهان آشوبش دل مسکین مرا بوته هجران سازد
5 سرو با قامت زیبا بگه جلوه گری راستی بر قد و بالا و میانت نازد
6 شهسوار غم عشق رخت ای جان و جهان تا به کی اسب جفا بر من مسکین تازد