1 اوحد دین چون ز حادثات زمانه کار وزارت به مرگ خویش تبه کرد

2 با من مسکین خرد به زاری زاری گفت هزاران هزار آوخ واه کرد

3 بر دل تو باز حادثه حشر آورد بر در تو باز رنج نایبه ره کرد

4 عمر ربود از تو روزگار نه مخدوم سر ستد از تو فلک نه قصد کله کرد

5 گفتمش این هست شرط ماتم او چیست؟ گفت مرا چون به صبح و شام نگه کرد

6 موی ببر اینکه صبح موی ببرید جامه سیه کن که شام جامه سیه کرد