ای وای به از قائم مقام فراهانی قصیده-قطعه 31

1 ای وای به من که یک غلط گفتم از گفته خویشتن پشیمانم

2 جز جاده کوی تو نمی دانم با این همه وسع ملک سبحانم

3 در ملک رضا نشستنم خوش تر از گوشه خانه های ویرانم

4 خاک ره شاه هشتمین بودن به از شاهی روم و ایرانم

5 ای دست اجل بگیر بازویم وی خلعت آخرت بپوشانم

6 ای سنگ لحد به فرق من بنشین وی خاک به خویش ساز پنهانم

7 ای شام فراق دورتر رانم وی صبح وصال بیش تر خوانم

8 گوئی که مداد خون دل باشد کامروز برون شده ز چشمانم