وای دل آن که دلستانش برود از جامی رباعی 23

1 چون سلامان آن نصیحت گوش کرد بحر طبع او ز گوهر جوش کرد

2 گفت شاها بنده رای توام خاک پای تخت فرسای توام

1 کردی از آشوب گردش های دهر کرد از صحرا و کوه آهنگ شهر

2 دید شهری پر فغان و پر خروش آمده ز انبوهی مردم به جوش

1 ای علم هستی ما با تو پست نیست به خود هست به تو هر چه هست

2 ذات تو هم هستی و هم هست کن هست کن عالم نوی و کهن