1 آه که آخر کسوف کرده ز جور فلک مهر جهانتاب علم میرمحمدحسین

2 کرده غروب و نموده روز جهان را سیاه کوکب فضلش که داشت شعشعه نیرین

3 رفت زو فتاد از صفا محفل دانشوری کانجمن علم و فضل داشت ازو زیب و زین

4 رایت علمش که داشت لشکر دین را بپای گشت نگون و فکند غلغله در مشرقین

5 خون ز وفاتش گشای از رگ مژگان که هست گریه بهر دیده‌ای از غم او فرض عین

6 چون شد ازین خاکدان سوی جنان و فکند در صف جن و بشر رحلت او شور و شین

7 خامه مشتاق گفت از پی تاریخ سال شد بسرا جنان میرمحمدحسین