آه دردآلود من از سقف از جهان ملک خاتون غزل 456

1 آه دردآلود من از سقف مینا بگذرد وآب چشمم در غمش از موج دریا بگذرد

2 آب چشم ما ز سر بگذشت در هجران او بر دل ما رحمت آرد هر که بر ما بگذرد

3 وعده ی وصل خودم زنهار بر فردا مده خسته ی هجران تو شاید که فردا بگذرد

4 نگذرد بر خاطرت روزی که بر ما بگذری مگذر از راه وفا زنهار کاینها بگذرد

5 وصل بی هجران میسّر نیست کس را در جهان نیک و بد هرکس نماید زشت و زیبا بگذرد

6 ای دل مسکین برآید آفتاب روز وصل غم مخور خوش باش کاین شبهای یلدا بگذرد

7 هم نماند ضایع آخر ناله های زار من زآنکه آهم صبحدم از سقف مینا بگذرد

8 هر که او منع زلیخا می کند در عاشقی گر ببیند یوسف از منع زلیخا بگذرد

9 عاشقان تنها فدای خاک یکرانش کنند آن نگار سر و قد جایی که تنها بگذرد

10 با بد و نیک جهان ای جان بساز از بهر آنک شادی نادان نماند رنج دانا بگذرد