وای من وای من ز عشق تو وای از جامی غزل 917

1 وای من وای من ز عشق تو وای من جوی الحب من یحن سوای

2 شد شب تار روز منتظران همچو مه یک شبی به بام برآی

3 جان درآمد به محمل تو روان چو برآمد ز دور بانگ درای

4 تا به پایم خلید خار رهت می برد دیده رشکم از کف پای

5 شد پر از خون دل چو خانه چشم خانه من ز چشم خون پالای

6 جانم از گریه های تلخ بسوخت لب شیرین به خنده ای بگشای

7 جای جامی حریم کوی وفاست به جفای تو کی رود از جای