آه از دمی که روز جزا گریه از آذر بیگدلی غزل 137

1 آه از دمی که روز جزا گریه سر کنم گریان در آن میانه برویت نظر کنم

2 تو فکر من نداری و، من غیر فکر تو؛ آن فرصتم مباد که فکر دگر کنم

3 آسان بود که بر سر رحم آرمت، ولی کو طاقتی که از سر کویت سفر کنم؟!

4 چون نیست دسترسی که نهم سر بپای تو در گوشه یی نشینم و خاکی بسر کنم!

5 آذر اگر ز یار ندیدم وفا، ولی شرط وفا نبود کزو شکوه سر کنم؟!