آه از لب چون شکر خوبان از جویای تبریزی غزل 501

1 آه از لب چون شکر خوبان سمرقند کش نیشکر قامتشان راست ثمرقند

2 از لطف مزاجی که تو داری، نپسندی از شیرهٔ جان ریخته باشند اگر قند

3 نبود نمک چشم تو با دیدهٔ بادام حاشا که بود چاشنی لعل تو در قند

4 شیرینی گفتار وی از پهلوی لبهاست آری به عمل آمده جویا ز شکر، قند