از شوق که این ناله گرانمایه از عرفی شیرازی غزل 105

1 از شوق که این ناله گرانمایه متاعی است این شعله ی دل نام دگر سست سماعی است

2 در معرکه ی عشق زبون شو که درین رزم هر کس که به صد رنگ شهیدی است شجاعی است

3 زین باغ مجو بهره که هر میوه که چینند بی آبی ایام مکیده است و قناعی است

4 سیماب بود قفل در گوش تو ورنه صد نغمه ی مستانه طلبکار سماعی است

5 گوش شنوا جوی که در بزم تامل بر بستن لب موجب صد گونه صداعی است

6 تا عشق به بازاد دلم شعله فروشد هر چیده دکان دوزخ و دال متاعی است

7 عرفی یکی از جیب برآور سر مستی این محمل عمر است که بر دوش وداعی است