از شیرینی چون به از مسعود سعد سلمان رباعی 365

1 دریغا جوانی و آن روزگار که از رنج پیری تن آگه نبود

2 نشاط من از عیش کمتر نشد امید من از عمر کوته نبود

1 تا مرا بود بر ولایت دست بودم ایزد پرست و شاه پرست

2 امر شه را و حکم الله را نبدادم به هیچ وقت از دست

1 چون نای بینوایم ازین نای بینوا شادی ندید هیچ کس از نای بینوا

2 با کوه گویم آنچه ازو پر شود دلم زیرا جواب گفته من نیست جز صدا