1 از عشق گلبنی است چو بلبل فغان ما کز سرکشی بخاک فکند آشیان ما

2 در وصف لعل دلبر شیرین بیان ما شاخ نبات گشت زبان در دهان ما

3 رفتیم با سعادت عشق تو زیر خاک گو روزی هما نشود استخوان ما

4 رفتیم و خون ریخته بر خاک بس بود چون صید تیر خورده بکویت نشان ما

5 آهی نمی‌کشیم که گردد خطا ز خصم تیری نمی‌جهد بغلط از کمان ما

6 صدجام می شکستگی از رنگ ما نبرد گویا زپی بهار ندارد خزان ما

7 سرگشته مانده‌ایم درین گلستان که نیست شاخ گلی که سرنکشد ز آشیان ما

8 کاهید بسکه بی‌تو تن ناتوان ما شد همچو نی ز مغز تهی استخوان ما

9 مشتاق طبع عالی ما نیست دون‌پرست گردد کجا بگرد زمین آسمان ما