ای عادت تو به باده جان از همام تبریزی رباعی 72

1 اینک نسیمی می‌دهد کز دوست می‌آرد خبر برخیز کاستقبال او واجب بود کردن به سر

2 ای راحت جان مرحبا از دوست کی گشتی جدا دارد عزیمت سوی ما یا کرد از این جانب گذر

1 قومی که ره به منزل خوبان همی‌برند اقبال مایه‌ای‌ست که ایشان همی‌برند

2 جان می‌برند تحفه به نزدیک یار خویش خرما به بصره، زیره به کرمان همی‌برند

1 نباتت بر لب شکّر برآمد زمرد گرد یاقوتت درآمد

2 ز گلبرگ تو سنبل سر برآورد زهی سنبل که از گل بر سر آمد