ای آنکه در نصیحت ما لب از هلالی جغتایی غزل 375

1 ای آنکه در نصیحت ما لب گشوده‌ای معلوم می‌شود که تو عاشق نبوده‌ای

2 هر طعنه‌ای که بر دل آزرده کرده‌ای بر زخم ما جراحت دیگر فزوده‌ای

3 گفتی: اگر دل تو ربودم به صبر کوش صبری که بود، پیشتر از دل ربوده‌ای

4 گفتم: شنوده‌ام ز لبت ناسزای خویش گفتا: سزاست هرچه از آن لب شنوده‌ای

5 ای دل وفا مجوی، که خوبان شهر را ما آزموده‌ایم و تو هم آزموده‌ای

6 شادم که: بنده را سگ خود گفته‌ای ز لطف ای من سگت، که بنده خود را ستوده‌ای

7 جوری، که از تو دید هلالی، به آن خوش است آن جور نیست، بلکه ترحم نموده‌ای