1 ای آنکه عفو کامل و احسان سابقت برداشت رعب و امید و بیم را

2 در حل و عقد نظم جهان دست قدرتت برهان نمود معجز کف کلیم را

3 شرمنده دو لفظ تو از تو نواخت یافت آری کریم نیک نوزاد یتیم را

4 بوسیدادیم پای تو را از سر حسد بدخواه شد سهیل یمانی ادیم را

5 در حق من که گاه سخن داعی حقم لطفی بکن رعایت حق قدیم را

6 یعنی که آن پیام به گوش ملک رسان دانم که دانی آخر رسم حکیم را