ای که کوی یارمیجویی دو عالم کوی اوست
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 ای که کوی یارمیجویی دو عالم کوی اوست در حقیقت روی جمله خلق عالم سوی اوست
2 ای که می پرسی نشان از زلف جانان بیگمان پیش ارباب یقین هر ذره یک موی اوست
3 نیست کس را جز بسوی قبله رویش سجود سجده گاه جمله عالم چون خم ابروی اوست
4 چون ز مرآت رخ خوبان جمالش ظاهرست عشق مجنون بررخ لیلی همه بربوی اوست
5 چشم مستش هر زمانی فتنه آرد پدید شور و غوغا در جهان از نرگس جادوی اوست
6 هرکه بینا شد بنور معرفت بیند عیان کین همه ذرات پیدا ز آفتاب روی اوست
7 ای اسیری نیستی تنها اسیر دام او جمله عالم پای بند حلقه گیسوی اوست
ادامه توضیحات شاعر