ای که کوی یارمیجویی دو از اسیری لاهیجی غزل 135

1 ای که کوی یارمیجویی دو عالم کوی اوست در حقیقت روی جمله خلق عالم سوی اوست

2 ای که می پرسی نشان از زلف جانان بیگمان پیش ارباب یقین هر ذره یک موی اوست

3 نیست کس را جز بسوی قبله رویش سجود سجده گاه جمله عالم چون خم ابروی اوست

4 چون ز مرآت رخ خوبان جمالش ظاهرست عشق مجنون بررخ لیلی همه بربوی اوست

5 چشم مستش هر زمانی فتنه آرد پدید شور و غوغا در جهان از نرگس جادوی اوست

6 هرکه بینا شد بنور معرفت بیند عیان کین همه ذرات پیدا ز آفتاب روی اوست

7 ای اسیری نیستی تنها اسیر دام او جمله عالم پای بند حلقه گیسوی اوست