ای نهان خورشید ذات تو از اسیری لاهیجی غزل 130

1 ای نهان خورشید ذات تو در ابر کاینات گشت ذرات جهان پیدا ز انوار صفات

2 مهر ذاتت بی جهات و کیف و کم باشد ولی ز انبساط نور او شد روشن اطراف و جهات

3 ممکن از جود وجود واجب آمد در وجود فیض عامش گشت شامل بر جمیع ممکنات

4 چون جهان، حسن رخت را هست مظهر از چه رو نیست یکسان، کفر و ایمان، کعبه و لات و منات

5 مابدام زلف تو در بند مشکل مانده ایم ای فروغ نور رویت حل جمله مشکلات

6 بی جمال تو دو عالم بود دایم در ممات ز آب حیوان لب لعلت جهان را شد حیات

7 شد اسیری واله حسن تو از روی بتان ای جمال نوربخش تو عیان از کاینات