1 ای غایت اندیشه ی دانش سخنت را می بوسم و می دارم چون دیده گرامی

2 شاید که ببندد کمر از لطف سخنهات آب سخن جان سخنگو بغلامی

3 تو خضری و لطف سخنت آب حیاتست معلوم شد این حریف دلم را بتمامی

4 ختمست سخن بر تو و یارای سخن نیست در دور تو کسرا که تو سلطان کلامی

5 نام تو امامی است بلی زیبدت این نام بر لفظ و معانی چو امیری و امامی