ای حریم حرم کعبه ی دلها از جهان ملک خاتون غزل 386

1 ای حریم حرم کعبه ی دلها رویت هستم آشفته به روی گل تو چون مویت

2 گر کند سجده ی تو مردم چشمم چه عجب سالها تا شده محراب دلم ابرویت

3 به جفا می نگری بر من دلداده چرا ای دل و دیده و ای دیده ی جانم سویت

4 گر خدا را بنوازیم به بوسی چه شود زآن دهان شکرستان و لب دلجویت

5 گر صبا بوی سر زلف تو آرد به جهان بار دیگر دو جهان زنده شود از بویت

6 ای دلارام ز دست غم عشقت شب و روز همچو گویی شده سرگشته تنم در کویت

7 خاطر نازکم ای دوست پراکنده مکن بر قد و قامت زیبای تو چون گیسویت