ای شهسوار حسن، سر افراز از هلالی جغتایی غزل 19

1 ای شهسوار حسن، سر افراز کن مرا ای من سگت، بسوی خود آواز کن مرا

2 تا با تو راز گویم و فارغ شوم دمی بهر خدا، که همدم و همراز کن مرا

3 لطف تو معجزیست، که بر مرده جان دهد لطفی نما و زنده ز اعجاز کن مرا

4 چون کاکل تو چند توان گشت بر سرت؟ تیغی بگیر و از سر خود باز کن مرا

5 ساقی، هلاکم از هوس پای بوس تو در پای خویش مست سرانداز کن مرا

6 نازی بکن، که بی خبر افتم بخاک و خون یعنی که: نیم کشته آن ناز کن مرا

7 جانا، بغمزه سوی هلالی نظر فگن وز جان هلاک غمزه غماز کن مرا