1 ای شهریار ذیشان کز غایت بزرگی شان تو بی‌نیاز است از مدح خوانی من

2 گرد بنای حسنت هست آهنین حصاری از پاس دعوت خلق چون پاسبانی من

3 این پاسبانی اما چون دولت تو باقیست جان نیز اگر برآید از جسم فانی من

4 دوش از عطیهٔ تو ای نوبهار دولت از شرم زردتر شد رنگ خزانی من

5 با آن که بر وجودت از دعوت و تحیت دایم گوهر فشانیست شغل نهانی من

6 بر عادت زمانه‌ای داور یگانه موقوف سیم و زر نیست گوهرفشانی من