1 ای شهنشاهی که ترک آسمان بندد کمر از برای بندگی کمترین هندوی تو

2 بر مثال استره سر در شکم پنهان کند روزگار آنرا که جوید نقص یکتا موی تو

3 کمترین بندگان ابن یمین کز اعتقاد هست و خواهد بود دایم معتکف در کوی تو

4 چون بامیدی که بیند طلعت میمونت را هر صباحی می‌شتابد همچو دولت سوی تو

5 کی روا باشد که دربان نیکخواهی را چو او دور دارد بر مثال چشم بد از روی تو