ای نمک حسن تو، شور نمکدان از حزین لاهیجی غزل 649

1 ای نمک حسن تو، شور نمکدان عشق زلف خم اندر خمت، سلسه جنبان عشق

2 ناز تو یک سو فکند پرده ی انکار را می چکد از دامنت خون شهیدان عشق

3 شورش محشر دمید از دل دیوانه ام صبح قیامت بود، چاک گریبان عشق

4 ساز ز خود رفتگان، مختلف آهنگ نیست امت یک ملتند، گبر و مسلمان عشق

5 در دل تفسیده ام آبله باشد خیال گرمتر از اخگر است، ریگ بیابان عشق

6 رنگ پرافشان من، هدهد شهر سباست ﺁﻩ ﻓﻠﮏ ﺳﯿﺮ ﻣﻦ، ﺗﺨﺖ ﺳﻠﯿﻤﺎﻥ عشق

7 عقل سیه نامه گو، اشک ندامت ببار خنده به یونان زند، طفل دبستان عشق

8 هر نفس از گلبنی ست شور صفیرم بلند نغمه پریشان زند، مرغ گلستان عشق

9 بلبل طبع مرا، بیهده گویا مکن این من و دستان من، کیست زبان دان عشق؟

10 سدره نشینی کند، باز چو آید زوال مرغ همایون دل، از پر و پیکان عشق

11 شکر چه گویم حزین دولت دیدار را؟ دیده گهر سنج حسن، لب شکر افشان عشق