1 ای صبا از بخت نیک ار اتفاق افتد ترا چونکه یابی راه سوی شهریار دین پناه

2 آنکه باشد لطف و عنفش از طریق خاصیت دوستانرا جانفزای و دشمنانرا عمر کاه

3 خسرو عادل نظام ملک و دین کز عدل او بر کتان زین پس تعدی می نیارد کرد ماه

4 کس نگوید ابر نیسان با کفش ماند از آنک فیض این باشد دمادم بخشش آن گاهگاه

5 چون بدانعالیجناب آسمان رفعت رسی گر دهد حاجب ترا بار ایصبا از گرد راه

6 خاک درگاهش ببوس اول بتعظیم تمام بعد از آن این یکسخن را عرضه کن بر رای شاه

7 گو منم آنکس که تابستم کمر در بندگیت آمدم در شیوه اخلاص بر سر چون کلاه

8 چون جهانی را همی بینم ز جودت بهره ور پس چرا زینگونه محروم است چاکر بیگناه

9 چاکرت را نیز ازین حرمان خلاص آید پدید لطف عامت گر کند یکره بحال او نگاه