1 ای صبا چند روی بر د جانان گستاخ در شب تار بر آن زلف پریشان گستاخ

2 باشد اینها حرکات خنک و بادسری که در آن روضه کنی گشت شهستان گستاخ

3 زلف کجدار که با روی نو پهلو نزند هندوانرا نتوان کرد به ترکان گستاخ

4 گر برم نام لبت گریه کنان خرده مگیر این که خودم ساخته بر لب خندان گستاخ

5 لوح رخسار تو بپیشش همه وقت این عجبست که بر آمد خط مشکین تو زینسان گستاخ

6 پارسایان ادب رند ندارند نگاه دیده ام بیشتر مردم نادان گستاخ

7 باغ رخسار بتان بهر تماشاست کمال تبری دست برآن سیب زنخدان گستاخ