ای نه فلک ز خوشه صنع تو از عرفی شیرازی مثنوی 173

1 ای نه فلک ز خوشه صنع تو دانه وز قصر کبریای تو عرش آستانه

2 در تنگنای کوچه شهر جلال تو وسعت گه زمانه کمین کار خانه

3 پرواز گاه طائر صنعت کجا بود جائی که دارد از دو جهان آشیانه

4 نه توسن سپهر سراسیمه میدود تا حکمتت گرفته بکف تازیانه

5 ذات تو قادر است بایجاد هر محال الا بآفریدن چون خود یگانه

6 عفوت ثواب دشمن و حلمت گناه دوست هر گام چیده عاطفتت آب و دانه

7 عرفی تمام معصیت اما بدست او هست از عنایت تو عنان بهانه