ای بلبل شوریده بکن تازه از آشفتهٔ شیرازی غزل 33

1 ای بلبل شوریده بکن تازه نفس را شکرانه که بشکسته ی امروز قفس را

2 زاهد بچمن آمد و بلبل بفغان گفت این بوی ریا چیست که بربست نفس را

3 جستند رقیبان زنوا محمل لیلی ای کشا که از نافه گشایند جرس را

4 غوغای رقیبان بلب تو عجبی نیست شاید بشکر راه به بندند مگس را

5 ای محتسب عقل چو آئی سوی بازار در مجلس عشاق مده راه عسس را

6 داری تو بسر ذوق تماشای گلستان ناچار بگلزار ببر زحمت خس را

7 جز خوردن حلوا نبود مقصد اغیار از عشق نباشد خبر ارباب هوس را

8 ای کاش گرفتار شدی اهل ملامت تا عیب نگویند بسودای تو کس را

9 نی را که بهر بند حدیثی است نهانی محرم نشمرده است مگر نائی و بس را

10 ما سوخته گانیم و تغافل نه ثوابست چون برق خدا را مجهان تند فرس را

11 مقصود وی آشفته بد از عشق شعاعی موسی که تمنا کرد از طور قبس را