ای مسلمانان بتی دارم از جهان ملک خاتون غزل 774

1 ای مسلمانان بتی دارم به غایت دلپذیر چابک و رعنا و چست و نازنین و دلپذیر

2 صبر فرماید مرا در عاشقی آن بی وفا تا کی آخر طفل مسکین صبر بتواند ز شیر

3 وصل یار نازنین و خلوتی جوی از رقیب ای جوان گر هوش داری گوش کن از عقل پیر

4 در من این عیبست آخر چون ز سر بیرون کنم من ز روی خوب و بانگ چنگ باشم ناگزیر

5 دل سپر کردم ندادم ترکش امّا تا به کی چون کمانم گه کشد گه دورم اندازد چو تیر

6 روز وصل دلبران را قدر چون نشناختی ای دل بیچاره چون هجران درآمد بازگیر

7 چون طلبکار وصال کعبه جانان منم باشد اندر راه ما خار مغیلان چون حریر

8 گر نوازد یک شبم آخر چه نقصان آیدش گر جهان روشن شود از وصل آن ماه منیر