1 ای نسیم صبحدم از بخت نیک ار باشدت بر در گیتی پناه خسرو عادل گذار

2 خسرو جمشید فر کز رشک دریای کفش ابر باشد با دلی سوزان و چشمی اشکبار

3 شمس ملک و دین که خورشید از لقب پاشی او در جهانگیری بشرق و غرب دارد اشتهار

4 آنکه تا بر شکل نعل مرکبش آمد هلال آسمان بهر شرف میسازد از وی گوشوار

5 خاک درگاهش ببوسیدی بتعظیم تمام ز آن پس ایجانبخش باد صبحگاهی زینهار

6 در بیان شوقم از اطناب چون فارغ شوی عرضه دار این یک دو معنی بر سبیل اختصار

7 گو ندیدم هیچ سودا در سر ابن یمین جز بچشم اندر کشیدن خاکپایت سرمه وار

8 لیکن از راه حسد گردون نمیخواهد که او در جناب حضرت میمونت گردد بختیار

9 یعلم الله کز درت غایب نبودی یکزمان هیچ اگر بودیش بر ادراک مأمول اقتدار

10 بعد از آن گر فرصت گفتن بود از راه لطف تربیت فرما و بر گو کای امیر نامدار

11 شد غریق بحر احسانت جهانی آنچنانک ز آن میان جزوی نبینم هیچکس را بر کنار

12 آفتاب ذره پرور ای ملک آراء تست سایه الطاف بر ابن یمین گسترده دار