ای منور هر دو عالم ز آفتاب از اسیری لاهیجی غزل 455

1 ای منور هر دو عالم ز آفتاب روی تو وی معطر ملک جان از زلف عنبر بوی تو

2 کفر پنهان گشت و ایمان حقیقی شد عیان تا نقاب زلف افتاد از جمال روی تو

3 هر کسی را میل دل باشد بسوی این و آن میل جان ما بعالم نیست الا سوی تو

4 حاجیانرا دل طواف کعبه میخواهد ولی وایه جانم نباشد غیر طوف کوی تو

5 می برد از عاشقان هر دم بطراری و فن صبر و هوش و دین و دل آن نرگس جادوی تو

6 تا ز دست درد هجران جان برد جویای وصل میرود بی پا و سر در راه جست و جوی تو

7 چون اسیری کی کند منزل بمأوای دو کون گر بیابد جا دل دیوانه در پهلوی تو