ای ربوده دلم به رعنایی از عراقی غزل 287

1 ای ربوده دلم به رعنایی این چه لطف است و آن چه زیبایی؟

2 بیم آن است کز غم عشقت سر بر آرد دلم به شیدایی

3 از خجالت خجل شود خورشید گر تو برقع ز روی بگشایی

4 زیر برقع چو آفتاب منیر اندر ابر لطیف پیدایی

5 در جمالت لطافتی است که آن در نیابد کمال بینایی

6 منقطع می‌شود زبان مرا پیش وصف رخ تو گویایی

7 آن ملاحت که حسن روی توراست کس نبیند، مگر که بنمایی

8 نیست بی‌روی تو عراقی را بیش ازین طاقت شکیبایی