ای کاینات در از کمال‌الدین اسماعیل قطعه 212

1 ای کاینات در نظر همّتت حقیر دیوار آسمان ز معالیّ تو قصیر

2 نزهتگه خرد ز خیالت ، دماغها بستانسرای خلد ز اندیشه ات، ضمیر

3 هم عقل را هدایت لفظ تو رهنمای هم خلق را لطافت خلق تو دستگیر

4 ای خلق را وجود تو بایسته تر ز جان وی در جهان بقای تو چون عقل ناگزیر

5 در جان من ز شوق جناب تو آتشیست کز نسبت تفش خنکست آتش سعیر

6 گر آب هفت دریا ریزند بر سرش الّا به آب دجله نگردد سکون پذیر

7 وین خاصیت خدای بدان داد دجله را کوهست در جوار جناب تو جای گیر

8 چندان ز روزگار مرا مهلت آرزوست کز خاک آستان تو چشمم شود قریر

9 انفاس پر نفایس تو منقطع مباد ای همچو آفتاب در ایّام بی نظیر