1 ای کعبه جمال توام قبله صلوة حسن رخ تو داده به خورشید و مه زکات

2 ذرات کاینات به مهر تو قایمند چون عالم صفات که قایم بود به ذات

3 ادراک حسن روی تو خفاش کی کند ای آفتاب روی تو مستجمع صفات

4 روشن شد اینک روی تو در لات دیده اند آنان که در کنشت پرستیده اند لات

5 از نازکی رخ چو مهت بر بساط حسن لیلاج عقل را به دو منصوبه کرده مات

6 در کاینات غیر تو کس را وجود نیست ای یافته وجود به ذات تو کاینات

7 شرک است در طریق حقیقت دویی، ولی ما خضر تشنه ایم و تویی چشمه حیات

8 دم درکش از بیان لب لعلش ای خرد کافزون ز وسع کوزه بود دجله و فرات

9 زلفش به راستی شب قدر است و راست است گر خوانمش به وجه دگر لیلة البرات

10 آن کو زفضل حق چو نسیمی به حق رسید شمع هدایت آمد و پروانه نجات