ای در سر زلف تو پریشانی‌ها از همام تبریزی رباعی 4

1 نفس کافر کیش را عشق تو در ایمان کشید دیو را حکم سلیمان باز در فرمان کشید

2 در میان ظلمت آب زندگانی جست خضر نور توفیقش به سوی چشمهٔ حیوان کشید

1 اینک آن روی مبارک که سزای نظر است مه چه باشد که ز خورشید بسی خوب‌تر است

2 روح پاک است مصور شده از بهر نظر ور نه این حسن نه اندازه روی بشر است

1 بیا بیا که ز هجر آمدم به جان ای دوست بیا که سیر شدم بی تو از جهان ای دوست

2 به کام دشمنم از آرزوی دیدارت مباش بی‌خبر از حال دوستان ای دوست