ای دلِ شوریده از حکیم نزاری قهستانی غزل 786

1 ای دلِ شوریده سرِ بُل فضول بیش مرو در پیِ ردّ و قبول

2 پای برون می نهی از حّدِ خویش دست مزن رقص مکن بی اصول

3 ساکن و آهسته و تن دار باش زود نگردد متغیّر ملول

4 خانه ی اوباش تهی کن که شاه بی خبر آید کند آن جا نزول

5 پس روِ هادی شو لا حول کن تا نروی بیش ز دنبالِ غول

6 دعویِ تصدیق و قبولِ مجاز زان طرفِ رود چه حاجت به پول

7 چیست وفاداری و فرمان بری بر سخنِ دوست نجستن عدول

8 غایب و در دوست شدن محو چیست هم چو نزاری شده از خود ملول

9 رمزِ نزاری همه دیوانگی ست نیست به ادراکِ قیاسِ جهول