ای دل بنشین به عافیت کو داری از انوری ابیوردی رباعی 408

1 تا بود در عشق آن دلبر گرفتاری مرا کی بود ممکن که باشد خویشتن‌داری مرا

2 سود کی دارد به طراری نمودن زاهدی چون ز من بربود آن دلبر به طراری مرا

1 دست در وصل یار می‌نرسد جز غمم زان نگار می‌نرسد

2 عشق را گرچه آستانه بسیست هیچ در انتظار می‌نرسد

1 حسن را از وفا چه آزارست که همه ساله با جفا یارست

2 خود وفا را وجود نیست پدید وین که در عادتست گفتارست