ای خداوندی که پر شد گنبد از سلمان ساوجی قطعه‌ 13

1 ای خداوندی که پر شد گنبد فیروزه رنگ گوش تا گوش از صدای کوس فتح و نصرتت

2 چون خروش نوبتت بشنید گردون گفت من پیر گشتم نوبت من رفت و آمد نوبتت

3 دامن آخر زمتان پر شد ز فیض بخششت گردن گردون دون خم شد ز بار منتت

4 پادشاها بنده در حضرت به رسم عرضه داشت انبساطی می‌نماید بر امید رحمتت

5 قرب چل سال است تا سکان شرق و غرب را طبع سلمان می‌کند در گوش در مدحتت

6 زان جهان پرکرده‌ام از شکر شکرت که من بسته‌ام در استخوان چون پسته مغز نعمتت

7 با چنین نعمت که خواهد ماند تا دور ابد شرمساری می‌برم حقا هنوز از خدمتت

8 در ثنای حضرتت دور جوانی گشت صرف نوبت پیری رسید اکنون به امر حضرتت

9 گوشه‌ای خواهم گرفتن تا اگر عمری بود چند روزی بگذرانم در دعای دولتت

10 علت پیری و درد پا و ضعف جسم و چشم می‌برد درد سر من بنده را از صحبتت

11 گفته‌ام در باب خود فصلی دو سه آن را جواب چشم دارد بنده از درگاه گردون حشمتت