ای خداوندی که پیش طبع از سلمان ساوجی قطعه‌ 77

1 ای خداوندی که پیش طبع فیاضت سحاب بی‌حیا شخصی بود گر دعوی رادی کند

2 مرکب عزمت به هر میدان که برخیزد ز جا گوی خاکی در رکابش جنبش بادی کند

3 همتت گر ملک باقی را نماید التفات هر گیاهی بعد ازین در باغ شمشادی کند

4 ور کنی هندوی کیوان را به دربانی قبول مقبل جاوید گردد زین فرج شادی کند

5 با حریف رای تو گردون همی ریزد به طرح مهره سیمین انجم و آن ز استادی کند

6 صاحبا داد سخن من داده‌ام در روزگار آسمان بر من نمی‌شاید که بیدادی کند

7 از برای بنده بنیادی نهادی سخت نیک زودتر ترسم که گردون سست بنیادی کند

8 گردن من بنده گر آزاد گردانی زدین تا بود از بندگیت بنده آزادی کند

9 جاودان پاینده بادی تا به یمن دولتت این خراب آباد دنیا جنت آبادی کند